χιονότριχος

-η, -ο, Ν

χιονόμαλλος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χιόνι + -τριχος (< τρίχα), πρβλ. γουρουνό-τριχος, λευκό-τριχος. Η λ. μαρτυρείται από το 1888 στον Μάριο Ανδρίκεβιτς, Κυκλαδίτη].